Interview met acteur Nasrdin Dchar voor Noordhollands Dagblad uit mei 2011.
Acteur Nasrdin Dchar (32) bevindt zich in de bloei van zijn carrière. Zijn agenda is het komend seizoen gevuld met theater, draaidagen en premières. Vanaf 9 juni draait ‘Rabat’ in de bioscoop, waarmee een droomt uitkomt. ,,Het is een heel bijzonder jaar.’’
Nadir (Dchar), Abdel (Achmed Akkabi) en Zakaria (Marwan ‘Chico’ Kenzari) rijden in de film ‘Rabat’ van Amsterdam naar de Marokkaanse hoofdstad om de taxi van Nadirs vader terug te brengen. Al rijdend door Europa komen ze nieuwe mensen tegen en wordt de vriendschap op de proef gesteld als de ware reden van de reis van Nadir boven tafel komt. ,,We hebben gestreefd naar een nieuw soort film, ook qua personages. In eerste instantie denk je dat het over stereotype gasten gaat, maar dat blijkt niet zo. Je lacht mét ze, niet om ze. Er worden dingen niet benoemd, maar je voelt ze en ziet ze.’
Vier jaar geleden maakte Dchar kennis met acteurs Akkabi (‘Alibi’), Kenzari (‘Loft’) en Jim Taihuttu van conceptbureau Habbekrats. Al snel vormden ze een hecht clubje. De plannen voor een film begonnen zich snel te ontwikkelen. Wat al snel vaststond is dat het een roadmovie moest worden met drie vrienden, op weg naar Marokko.
,,Het verhaal heeft een diepere betekenis gekregen. Iets symbolisch, door de reis die onze vaders maakten van Noord-Afrika naar Nederland. Andersom dus. Dat wordt in de film eigenlijk nergens benoemd, maar dat moet je wel voelen ergens.”
,,Als het over ‘Rabat’ gaat, ga ik stralen”, zegt de in Steenbergen geboren Marokkaan. ,,Het heeft een ongelofelijke impact gehad. Ook op persoonlijk vlak. Ik zat zelf nogal in een dip in die periode. Voorafgaand aan het draaien, drie dagen vooraf, belde ik Jim en zei dat hij iemand anders moest zoeken. Jim zei dat ze de film niet zouden draaien zonder mij. ‘Zie het als een soort therapie’, zei hij. En dat was het ook. Ik heb mezelf beter leren kennen. Ook op dat vlak is het een bijzondere reis geweest.”
Dchar omschrijft zichzelf als een piekeraar. Kritisch op zichzelf en onzeker over zijn eigen talenten. ,,Tijdens het spelen vind ik alles slecht wat ik doe. Daardoor heb ik de eerste twee weken van de draaiperiode amper genoten. Ik was alleen maar bezig met het resultaat, in plaats van om me heen te kijken en me te realiseren wat we aan het doen waren. Ik voelde zeker ook een druk. Als ik die andere jongens bezig zag, dacht ik, ‘Jezus, die zijn goed.’ Dat ben ik ten voeten uit.”
Sinds de opnames van ‘Rabat’ is Dchar echt gaan genieten. ,,Ik ben me bewust geworden van het feit dat dit m’n droom is. Om dan zo kritisch te zijn, is zonde. Toen we van Barcelona naar Allicante reden zat ik weer te denken. Toen draaide Chico zich om en zei: ‘Wat ben je aan het doen, man? Kijk eens om je heen! We zijn onze droom aan het realiseren.’ Dat zijn hele belangrijke woorden geweest.”
Ook gaat Dchar bewuster om met projecten die op zijn pad komen, sinds het maken van ‘Rabat’. ‘Ik zeg niet zomaar overal ‘ja’ tegen. Het moeten dingen zijn waar ik achter sta. Ik heb een rol gekregen in de nieuwe Nederlandse film ‘Süskind’ , een film over de Tweede Wereldoorlog. Ik heb een bijrol, maar het is een mooie rol. En ik speel geen Marokkaan. Een stevige gast. Een ander soort personage dan ik tot nu toe gespeeld heb. Ik vind het heel fijn dat ik die kans heb gekregen. Ik hoop dat ik dat vaker krijg, rollen die losstaan van mijn achtergrond.’
Dchar heeft niet het gevoel dat hij zich moest bewijzen als Marokkaanse acteur voordat hij andere rollen kon spelen. ,,Ik pakte bijna alles aan om te laten zien dat ik wel wat kon. Het heeft te maken met in de picture blijven, bezig moeten blijven. Ik ben nu op een bepaald punt gekomen waardoor ik daarmee op moet passen. Je moet met de juiste dingen aandacht trekken.’’ Opgewekt somt de acteur op wat hij komend jaar gaat doen. ‘In mei ga ik naar Roemenië voor ‘Süskind’, in september ga ik verder met de door Maria Goos geschreven monoloog ‘Oumi’ in Bellevue in Amsterdam. Daarnaast speel ikvanaf volgend seizoen twee producties bij het Ro Theater. Én zijn de premières van ‘Lotus’ en ‘Rabat’.’ Lachend: ‘Pfff, eigenlijk ben ik best wel trots.’